Weinig families hebben zo hun stempel gedrukt op de Nederlandse journalistiek als de Joodse familie Belinfante in Den Haag. Twee eeuwen lang waren de Belinfantes in meerdere opzichten gezichtsbepalend.
Europese dag voor de Joodse Cultuur in Den Haag.
Bestaat er zoiets als Joodse muziek? Dat was de vraag die dirigent, klarinettist en Hagenaar Jules van Hessen op zondag 3 september 2017 tijdens een succesvolle middag aan zijn publiek voorlegde.
De maatregelen van de Duitse bezetter tegen de Joodse bevolking van Den Haag begonnen al in het eerste oorlogsjaar. Hun rechten werden maand na maand ingeperkt. In de zomer van 1942 werd een nieuw dieptepunt bereikt. Toen bepaalde de bezetter dat alle Joden uit Den Haag moesten vertrekken. Vervolgens is tussen augustus 1942 en april 1943 het merendeel van de Haagse Joden naar Westerbork en daarvandaan naar vernietigingskampen gedeporteerd.
De eerste razzia’s in Den Haag vonden op 22 augustus 1942 plaats.
Op zondag 3 september 2017 vindt in een aantal Europese steden de dag voor Joodse cultuur plaats.
Ditmaal staat deze dag in het teken van de Diaspora. De Stichting Joods Erfgoed Den Haag doet mee en nodigt u hierbij uit voor een bijzondere voordracht met lichtbeelden door dirigent Jules van Hessen met als motto: ‘Joodse muziek bestaat niet, een luchtige verhandeling over Joodse muziek’.
Op 18 augustus 1942 – 75 jaar geleden – vond in Den Haag het eerste transport van Joden met de trein vanuit het Station Staatsspoor (thans Centraal Station) naar Westerbork plaats. Fokke Zwaan schrijft over de familie Raphalowiz, die in deze trein zat.
Deze maand presenteerde Eddy Boas zijn autobiografie ‘I’m not a victim. I am survivor’. Een bewogen verhaal van een Joodse Hagenaar die de eerste jaren van jeugd in het bezette Nederland, in Westerbork en het concentratiekamp Bergen-Belsen meemaakte. Met zijn moeder, broer en zus emigreerde hij in 1954 naar Australië en wist daar een nieuw bestaan op te bouwen.
